SPIS TREŚCI Wstęp ROZDZIAŁ IPRZED JUTRZENKĄKALECTWO WZROKU W OCENIE STAROŻYTNYCH I. Choroby oczu i okulistyka. Od magii do nauki II. Sytuacja społeczna niewidomych. Od mitu do historiiIII. Głębsze rozumienie ślepoty. Od metafory do symbolu ROZDZIAŁ IIO BRZASKU DNIAORĘDZIE STAREGO TESTAMENTU I. Prawo w obronie niewidomychII. Prorocy a duchowe kalectwo Izraela III. Pisma - synteza mądrości Izraela ROZDZIAŁ IIIW PEŁNI SŁOŃCARADOSNA NOWINA O POKONANEJ ŚLEPOCIE I. Ewangelista Marek i orędzie dla Kościoła rzymskiegoII. Mateusz o s'lepych przewodnikachIII. Dwudzieło św. Łukasza: światło dla narodówIV. Teologia Janowa - pełnia Objawienia1. Uzdrowienie 0 9,1-7)2. Świadkowie uzdrowienia (J 9,8-12)3. Przesłuchanie przez faryzeuszów (J 9,13-17)4. Przesłuchanie rodziców (J 9,18-23)5. Ponowne przesłuchanie uzdrowionego (J 9,24-34)6. Ponowne spotkanie z Jezusem (J 9,35-38)7. Objawienie sądu Q 9,39-41) Zakończenie Bibliografia Seria: Jak rozumieć Pismo święte. T. 9ks. Antoni TroninaISBN: 83-...
SPIS TREŚCI WYKAZ SKRÓTÓW WSTĘP ROZDZIAŁ I. DWA SPOSOBY PRZEZYWANIA CZASU (1 TES 5,1-11) 1. Paweł a wspólnota chrześcijańska w Tesalonice2. Perykopa 1 Tes 5,1-11 w kontekście przesłania całego listu3. Egzegeza perykopy 1 Tes 5,1-11A. Zapowiedź tematu i określenie charakteru wypowiedzi (w. l-2a)B. Kairos dnia Pańskiego (w. 2b-3)C. Kairos chrześcijanina (w. 4-8)a) Eschatologiczne uwarunkowania chrześcijańskiego życia (w. 4-5)b) Wezwania kairos chrześcijanina (w. 6-8)D. Kairos zbawczego dzieła Chrystusa (w. 9-10)E. Końcowe napomnienie (w. 11)4. Tożsamość chrześcijanina według 1 Tes 5,1-11 ROZDZIAŁ II. CZAS CHRZEŚCIJANINA A SPRAWY TEGO ŚWIATA (1 KOR7,29-3l) 1. Kontebt perykopy 1 Kor 7,29-312. Kairos jest ograniczony (7,29a)3. "Jakby nie (hos me)" chrześcijanina (7,29b-31a)4. "Przemija postać tego świata" (7,3Ib) ROZDZIAŁ III. TERAZ CHRZEŚCIJANINA (2 KOR 5,14-6,2) 1. Teraz chrześcijanina a zbawcze dzieło Chrystusa (5,14-17)2. Teraz chrześcijanina a Boże dzieło pojednania (5,18-21)3....
Świadkowie Jehowy nie są jedyną obecną w Polsce wspólnotą religijną oczekującą bliskiego końca świata. Spośród innych tego typu grup na uwagę zasługują właśnie Adwentyści Dnia Siódmego, których nauka o paruzji stała się drugim obok nauki Świadków Jehowy przedmiotem tej rozprawy. Obydwa wyznania posiadają wspólną historyczną genezę i reprezentują dwie możliwe drogi rozwoju dyktowane w znacznej mierze metodami pracy misyjnej oraz sposobem organizowania i zarządzania denominacją. Wymieniona w tytule nauka o paruzji obydwu wspólnot jest przez nie opracowana szczególnie szeroko i wielowątkowo; obejmuje w zasadzie niemal całość eschatologii społecznej, a także problematykę historii zbawienia. Ponadto tym, co łączy obydwa wyznania, jest fakt stanu badań dotyczących obu wspólnot przez rodzimą, katolicką teologię, który jest nieproporcjonalnie niski w stosunku do stopnia ich obecności i aktywności w naszym kraju. Można powiedzieć, że są to dwie wielkie białe plamy. (ze Wstępu) SPIS TREŚCI WYK...
W roku 1987 Polska Akademia Nauk zgłosiła kandydaturę Romana Brandstaettera do literackiej Nagrody Nobla za całokształt twórczości, szczególnie zaś za Jezusa z Nazarethu. Niestety, w tymże samym roku pisarz zmarł. Czym sobie zasłużył na wyniesienie do panteonu twórców światowej literatury? Jakie znaczenie ma opus magnum Brandstaettera dla kultury europejskiej i światowej? Na czym polega wyjątkowa wartość artystyczna i duchowa tej „powieści”? Jaki wreszcie obraz Jezusa wyłania się w toku narracji i co on ma wspólnego ze św. Franciszkiem, Rembrandtem i ikonami? Czy w „gąszczu” gatunków literackich jest jeszcze miejsce na formę bardziej pojemną, niż wszystkie dotychczas znane? Na ile wciąż żywy jest potencjał kulturotwórczy Biblii i kanonu kultury chrześcijańskiej? Na te i inne pytania próbuje odpowiedzieć niniejsza książka. Czy skutecznie? Najlepiej przekonać się czytając. Zachętą niech będzie fakt, że rozprawa doktorska, stanowiąca podstawę tej publikacji, została nagrodzona przez Narod...
