Przez stulecia ludzkości towarzyszyło przekonanie, iż rozwój nauki uwolni chorych, ich bliskich oraz personel medyczny od podejmowania trudnych decyzji, stwarzając nieograniczone możliwości ratowania i podtrzymywania życia. Wydawało się, że obserwowany po II wojnie światowej rozwój nowych technologii oraz szybki postęp nauk medycznych w dziedzinie diagnostyki, farmakologii, sposobów leczenia spełniają te nadzieje. W ciągu kilkudziesięciu lat medycyna uporała się z wieloma problemami, jakie nękały ludzkość od zarania dziejów. Niespotykanym dotąd sukcesom towarzyszyło jednak wiele nowych zjawisk. Jednym z efektów postępu stało się przesunięcie granicy dzielącej życie od śmierci poza nieodwołalne uprzednio i zdawałoby się wyznaczone raz na zawsze linie graniczne ludzkiej egzystencji. Po rozwiązaniu starych, dobrze znanych problemów trzeba było stawić czoło kolejnym, znacznie trudniejszym. Lekarze zaczęli natrafiać u swych pacjentów na stany nieznane wcześniej sztuce leczenia. Pojawiły się...
