Książki

OpisWiosną 1945 r. w ruinach III krematorium w KL Auschwitz­-Birkenau znaleziono zniszczony, gęsto zapisany szkolny zeszyt. Okazało się, że był to dziennik prowadzony w łódzkim getcie przez czternastoletnią Rywkę Lipszyc. Opublikowano go dopiero po wielu latach, w roku 2014 - w angielskim przekładzie. Teraz ukazuje się w języku oryginału, opracowany naukowo i opatrzony wstępem przez Ewę Wiatr. Partnerem edycji jest Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. „Dziennik Rywki Lipszyc ma z pozoru charakter klasycznego dziewczęcego dziennika okresu dojrzewania – wrażliwa autorka zapisuje w nim swoje marzenia, pragnienia, lęki, tęsknoty. Analizuje własne emocje, notuje wiersze i intymne wynurzenia. Nie jest to jednak zwykły dziennik, gdyż rzeczywistość, w której jest pisany, jest zupełnie niezwykła, aczkolwiek do pewnego stopnia przez Rywkę oswojona. Niemal normalne wydaje się codzienne życie w getcie, a nawet głód. Rzeczywistość getta – w pewnym sensie oczywista – jest tłem doznań osobistych. P...

Dnia 31 października 1517 roku Marcin Luter, augustiański mnich i wykładowca teologii na Uniwersytecie w Wittenberdze, przybił do drzwi kościoła zamkowego swoje 95 tez o odpustach. Pamiętny gest rozpoczął reformację, jedno z najważniejszych wydarzeń w historii Europy. Reformacja oczywiście nie wydarzyłaby się bez wściekłości Lutra na Kościół katolicki. Gdy jako młody zakonnik udał się w podróż do Rzymu, zniesmaczyły go zblazowanie i cynizm stanu duchownego. Choć sam kupił odpust dla dziadka - po to, by skrócić okres pobytu jego duszy w czyśćcu - sprzeciwiał się masowemu kupczeniu łaską, które uważał nie tylko za teologicznie nieskuteczne, ale też niewłaściwe politycznie. Jednak reformacja wzięła się nie tylko ze wściekłości. Andrew Pettegree, historyk prasy drukowanej, przekonuje że wiatru w żagle dał jej zmysł Lutra do słowa pisanego i jego dystrybucji. Luter pisał przystępnie i zwięźle, co odróżniało jego broszury od rozwlekłych kazań, ponadto po niemiecku, a nie niezrozumiałej łaci...

Wszyscy rodzice pragną szczęścia dla swoich dzieci. Nie wszyscy jednak potrafią je nauczyć, jak być szczęśliwym. Specjaliści uważają, że jest możliwe takie wycho­wanie dzieci, które pozwoli im cieszyć się pełnią szczęścia. "Bajki, które uczą, jak być szczęśliwym" otwierają cykl trzech zbiorów opowiadań rozwijających inteligencję emocjonalną u dzieci. Każdy rozdział zawiera dwie bajki. Ich sympatyczni bohaterowie ukazywani są w sytuacjach, dzięki którym dzieciom łatwiej jest zrozumieć i przyswoić określone umiejętności i postawy. Bajkom towarzyszą wskazówki dla rodziców oraz propozycje wspólnych zajęć i zabaw z dziećmi. Begona Ibarrola to hiszpańska psycholog i pedagog. Jej książki dla dzieci i poradniki dla rodziców od lat cieszą się ogromną popularnością. EAN: 9788373501652Autor: Ibarrola BegonaTłumacze: Okrasko KatarzynaIlustracje: Gaban JesusOprawa: Twarda Kategorie: Bajki. Baśnie. Legendy Literatura dla dzieci do lat 6 Literatura dla dzieci zagraniczna (7-13 lat) ...

Wszyscy rodzice pragną, aby ich dzieci rozwijały swoje talenty. Jednak uzdolnienia mogą być bardzo różne. Według Howarda Gardnera, amerykańskiego psychologa, jest dziewięć rodzajów inteligencji. Dzieci zostały nimi obdarzone w różnym stopniu. Zadaniem dorosłych jest dostrzec i docenić każdą odmianę inteligencji dziecka, a następnie pomóc mu ją rozwinąć i z niej umiejętnie korzystać. „Bajki, które pomagają odkrywać talenty” należą do cyklu trzech książek rozwijających inteligencję emocjonalną u dzieci. Każdy rozdział zawiera dwa opowiadania, a opisane sytuacje pomagają zwrócić uwagę na różnorodne uzdolnienia ich bohaterów. Bajkom towarzyszą wskazówki dla rodziców oraz propozycje wspólnych rozmów, zajęć i zabaw. Begona Ibarrola to hiszpańska psycholog i pedagog. Jej książki dla dzieci i poradniki dla rodziców od lat cieszą się ogromną popularnością. EAN: 9788373505179Autor: Begona IbarrolaIlustracje: Decis AnneOprawa: TwardaFormat: 21.1 x 25.6 cmLiczba stron: 196Wydanie: 1Rok wydania...

Żydzi polscy - wyrazista i stale obecna, przynajmniej od XIII wieku, społeczność kultywująca odrębność wyznaniową, kulturową i językową – już w czasach Rzeczpospolitej Obojga Narodów zrosła się z państwowością polską do tego stopnia, że dziś trudno jest wyobrazić sobie bez jej wkładu jakąkolwiek dziedzinę jej kultury, sztuki, czy nauki. Wśród wielu historycznych postaci godnych wspólnej pamięci są znakomici uczeni, kompozytorzy, poeci, wynalazcy - patroni ulic, uczczeni pomnikami mędrcy, których groby są miejscami kultu. Los sprawił, że został pochowany w Uzbekistanie, po zesłaniu przez Rosjan do obozu pracy. Dotąd nie zdobyto się na upamiętnienie jego imieniem którejkolwiek z ulic warszawskich. Dla nas najważniejsze pozostaje jednak przesłanie, które po sobie pozostawił: przesłanie etyczne i intelektualne, które i dziś brzmią niezwykle aktualnie. Z takim przekonaniem oddajemy ten album do rąk czytelników. Publikacja, polsko-angielskojęzyczna, opatrzona jest nieznanymi dotąd materiała...

Komentarz do Listu do Hebrajczyków w uznanej przez teologów i biblistów serii pn. Nowy Komentarz Biblijny to dzieło godne zauważenia. Solidnie i rzetelnie opracowany, wymagał dużego nakładu pracy i znajomości tematu od autora – ks. Artura Maliny. Prezentując problematykę literacką i historyczną, badając strukturę i przesłanie Listu do Hebrajczyków, autor czyni to w sposób zwięzły i ciekawy, a co najważniejsze – interesujący dla czytelnika. Praca ta nie należała do najłatwiejszych. List do Hebrajczyków, od lat budzący kontrowersje i spory wśród biblistów m.in. jeśli chodzi o autora, precyzyjne określenie miejsca i czasu powstania, a także jego adresata, to wyzwanie dla każdego naukowca. Ks. Malina wywiązał się z tego zadania doskonale. Wydawnictwo jest przeznaczone dla teologów i biblistów, ale będzie też ciekawą lekturą dla osób zainteresowanych pogłębianiem wiedzy biblijnej. Autor: ks. Artur MalinaOprawa produktu: twardaNumer EAN: 9788377977798...

OpisCzy kiedykolwiek nauczałeś?To pytanie retoryczne. Oczywiście, że tak.Ludzie mają podstawową potrzebę, by się nawzajem nauczać. Robią to nauczyciele, rodzice, przyjaciele, rodzeństwo, plotkarze i pracodawcy. Uczymy innych najróżniejszych rzeczy: pokazujemy gościowi z innego miasta drogę do muzeum, zapoznajemy go z rozkładem podmiejskiej kolejki, uczymy dziecko jeść widelcem, kolejny raz pokazujemy szczeniakowi, jak zrobić siad. Ludzie uczą nawet samych siebie.Biorąc pod uwagę, że nauczałeś, przypomnisz sobie zapewne sytuacje, w których nauczanie nie działało tak, jak powinno. Spróbowałeś innego podejścia i rezultaty były lepsze. Oto częsty przykład: ktoś prosi cię o wskazówki dotarcia do budynku czy sklepu, ty odpowiadasz „Jasne!”, bo dokładnie wiesz, gdzie to jest. Za chwilę jednak sam łapiesz się na tym, że całkowicie nieskutecznie wymachujesz rękami, a na obliczu pytającego maluje się coraz większy znak zapytania. Ostatecznie rysujesz mapę.Istnieje wiele sposobów, po które sięgam...